AEX: de deflatiehausse

Analisten en beleggingsstrategieën zijn bezig zich aan te passen aan de huidige marktomstandigheden. Terwijl ze de aandelenmarkten momenteel nauwelijks bespreken, richten ze zich vooral op de Amerikaanse presidentsverkiezingen en de renteontwikkelingen. Steeds vaker presenteren ze een voorbeschouwing, waarbij ze hun conclusies delen. Dit is een vreemde benadering voor strategen, die volgens mij harde feiten in hun modellen zouden moeten verwerken en deze gegevens breed moeten delen; niet op wat kan.

Tegenwoordig ontvang ik de ene prognose na de andere over de acties van de centrale bank. Vaak wordt een besluit met de opmerking “zoals verwacht” afgedaan. De voorbeschouwingen worden echter niet ter discussie gesteld. Dit betekent niet dat de rentebewegingen onbelangrijk zijn; integendeel. Een dalende rente heeft directe gevolgen voor de waardering van aandelen. Deflatoire krachten en extreem lage rentetarieven kunnen leiden tot ook extreem hoge waarderingen. We bevinden ons in die fase van de markt, maar velen durven dit niet hardop te zeggen. Het past in mijn prognose dat de AEX kan stijgen tot 1.250. Ik noem hem in gedachten ‘de deflatiehausse’.

De situatie met de Amerikaanse presidentsverkiezingen vertoont gelijkaardige patronen. Er zijn talrijke voorbeschouwingen die vermoeiend vaak dezelfde boodschap verspreiden: wie er ook president wordt, de uitkomst zal niet zo veel uitmaken. Het draait vooral om accentverschuivingen. De ene partij is misschien minder terughoudend met het begrotingstekort, terwijl de andere meer investeert in defensie. Zowel Democraten als Republikeinen hebben er belang bij dat de aandelenkoersen stijgen, omdat een daling een directe impact kan hebben op de pensioenvoorzieningen van hun kiezers en dus op de uitkomst van de volgende verkiezingen. Het komt simpelweg neer op eigenbelang: wie zorgt voor mijn gewin

De onzekerheid onder strategen blijkt ook uit hun focus. Soms krijgen kleinere aandelen, de zogenaamde small caps, meer aandacht en stijgen deze koersen sterker dan die van grotere bedrijven. Dit kan een duidelijk signaal zijn van een zoektocht naar rendement en duidt vaak op een aankomende slechtere beurssituatie. Eenzelfde trend zien we bij obligaties en in bepaalde regio’s. Momenteel zijn India en Indonesië de nieuwe ‘hot spots’. Beide landen hebben het potentieel om in de komende decennia tot de grootste economieën ter wereld te behoren, met India als dé grote speler.

Investeren in opkomende markten vereist geduld. Beleggen in opkomende obligaties kost tijd. Investeren in small caps vergt ook tijd. Afwijken van de gebaande paden kost bovendien veel tijd, vaak ingegeven door de angst om de juiste timing te missen bij de aan- en verkoop van activa. Het zoeken naar kansen die verder weg liggen van de massa is altijd een signaal dat de markt zich onzeker voelt. Ik zet in op de deflatiehausse met een stijging van de AEX naar 1.250.