Enguerrand Artaz (LFDE): ‘De eerste danspasjes op het renteverlagingsbal’

Eind maart begon de Zwitserse nationale bank de dans van renteverlagingen, gevolgd door de Zweedse Riksbank in mei. De grote centrale banken bleven echter afzijdig, tot afgelopen week. Toen zetten de nationale bank van Canada en de Europese Centrale Bank hun eerste stappen, waarbij de Canadese bank net een dag eerder was en als eerste G7-land de rente verlaagde. De Visie van Enguerrand Artaz, fondsmanager bij La Financière de l’Échiquier (LFDE).

Beide centrale banken hielden ook qua omvang van de renteverlaging gelijke tred – ze schroefden elk hun belangrijkste rentetarieven met 25 bp terug – maar volgen de komende maanden mogelijk een heel ander traject. In Canada stelde gouverneur Tiff Macklem bijkomende renteverlagingen in het vooruitzicht. In het licht van de binnenlandse economie lijkt dat ook logisch. De belangrijkste inflatiemaatstaven liggen namelijk al verschillende maanden onder de bovenzijde van de bandbreedte waarop de BoC mikt. Tegelijk is de werkloosheid opnieuw gestegen, tot 6,1% in april tegen 5,1% een jaar eerder, bleef de bbp-groei in het eerste kwartaal van 2024 steken op een bescheiden 0,5% op jaarbasis en stagneren de consumentenbestedingen.

Koffiedik kijken

In Europa is de toestand minder eenduidig. De ECB heeft de rente een eerste maal verlaagd, maar heeft tegelijk haar inflatieverwachtingen voor 2024 en 2025 opgetrokken. Een heldere uitleg voor die opvallende discrepantie gaf Christine Lagarde niet, waardoor het voor beleggers koffiedik kijken is in welk tempo de ECB de komende kwartalen de rente eventueel verder zal verlagen. Ook hier is in het licht van de economische situatie die opstelling logisch. De inflatie is in de eurozone vrij snel gedaald, maar blijft hoog in de dienstensector. De loongroei lijkt op een te hoog niveau te blijven hangen en de conjunctuur lijkt weer aan te trekken na het dieptepunt van de tweede helft van 2023.

De economische omstandigheden die het monetaire beleid beïnvloeden, verschillen tussen Europa en Canada. Ook elders zien we variatie. In het Verenigd Koninkrijk verstoorden tegenvallende inflatiecijfers in april de verwachtingen voor een renteverlaging in juni. Ondanks stabiele bedrijvigheid blijven consumentenbestedingen en werkgelegenheid achter. In Australië verwachten markten geen renteverlaging meer in 2024 door stijgende inflatie en zwakke groei. Japan wijkt volledig af: in maart voerde het een eerste renteverhoging door en verwacht nog twee verhogingen later dit jaar.

De invloed van de Fed

Door specifieke omstandigheden in hun thuismarkten zullen centrale banken waarschijnlijk hetzelfde monetaire beleid volgen, maar in hun eigen tempo. De VS zullen echter de toon zetten voor de markten. De verwachtingen voor het beleid van de Federal Reserve (de Fed) variëren sterk: sommige beleggers verwachten een renteverlaging in juli en verdere stappen daarna, terwijl anderen geen verlaging meer voorzien in 2024. In de VS is de korte termijn misschien wel het meest voorspelbaar. April bracht geruststellende inflatiecijfers, prijsstijgingen worden gedreven door enkele factoren los van de vraag, de groei bleef achter bij de verwachtingen, en de arbeidsmarkt verzwakt geleidelijk, wat een duidelijk pad voor de Fed kan betekenen.

De dans van renteverlagingen draait vandaag dus nog niet op volle toeren, maar het lijdt geen twijfel dat in het spoor van de nationale bank van Canada en de Europese Centrale Bank ook de andere centrale banken van de ontwikkelde landen zullen invallen. Afhankelijk van het aantal danspasjes – drie, vier, twintig of honderd – kan dit sterk uiteenlopende gevolgen hebben voor beleggers.