Louis Flamand: Specialisatie van fondsmodellen

De private equity-sector is de afgelopen jaren ingrijpend veranderd. Dat blijkt uit de opkomst van gespecialiseerde fondsen, ten koste van de generalistische fondsen. Gezien deze trend is de vraag gerechtvaardigd welk beleggingsmodel in de toekomst het meest veelbelovend zal zijn, stelt Louis Flamand, Chief Investment Officer bij private equity-beheerder Altaroc.

Een generalistisch fonds wordt gekenmerkt door een beleggingsteam waarvan de professionals zich niet richten op een bepaalde sector. Het zijn generalisten die op verschillende gebieden actief zijn. De beleggingsspecialisten van een gespecialiseerd fonds volgen daarentegen meestal slechts één sector.

De opmars van gespecialiseerde fondsen is vrij recent. Twintig jaar geleden waren de meeste private-equityfondsen generalistische fondsen, omdat het aantal en het volume van de transacties te laag waren om sectorspecialisatie zinvol te maken. Tegenwoordig zijn er steeds meer gespecialiseerde fondsen in de meest ontwikkelde markten met de hoogste handelsvolumes, zoals de Verenigde Staten en Europa.

Voordelen van specialisatie

Specialisatie biedt een aantal belangrijke voordelen. In een steeds competitievere private equity markt hebben gespecialiseerde fondsen een streepje voor als het gaat om het vinden van deals: ze kennen de sectoren waarin ze investeren beter dan algemene fondsen. Ze zijn dus goed geplaatst om het vertrouwen te winnen van een bedrijfsdirecteur, die meestal liever werkt met een partner die zijn sector door en door kent en dus alle problemen begrijpt.

Bovendien stelt specialisatie hen in staat om efficiënter waarde te creëren. Gespecialiseerde fondsen hebben een grondige kennis van de prestatie-indicatoren voor hun sectoren, omdat ze in het verleden met een groot aantal bedrijven hebben gewerkt en dus de recepten voor succes in hun sectoren kennen. En ze hebben deze kennis vastgelegd in wat ze een playbook noemen, een handleiding van best practices die ze herhaaldelijk kunnen doorlopen. Ze hebben ook vaak zeer gestructureerde interne operationele teams opgericht die hun portefeuillebedrijven kunnen helpen met zeer specifieke operationele projecten.

Gespecialiseerde fondsmodellen

De trend naar specialisatie heeft geleid tot verschillende fondsmodellen. Sommige richten zich op één of twee sectoren. In bijna alle gevallen zullen dit één of twee veerkrachtige en groeiende sectoren zijn, zoals gezondheidszorg en/of software, om niet ondermaats te presteren in het geval van een cyclische neergang. Het voordeel van dit model is de hyperspecialisatie van het beleggingsteam. Het heeft echte expertise in zijn sector. Het nadeel is het gebrek aan flexibiliteit, omdat de beheerder in zijn sector moet beleggen, zelfs als de waarderingen te hoog zijn.

Het tweede en meest voorkomende model is het ‘multisectorale’ fonds. Het beleggingsteam is opgesplitst in bijvoorbeeld vier of vijf sectorteams. Het voordeel van dit model is dat deze fondsen een betere sectordiversificatie zullen bieden dan die van het eerste model. Het kan zich meer richten op bepaalde sectoren dan op andere, afhankelijk van de macro-economische omgeving of waarderingsniveaus. Het nadeel ten opzichte van het eerste model is dat dit type multisectorale beheerder zelden uitmuntend is in alle sectoren die hij bestrijkt: hij is meestal een expert in paar sectoren, maar zelden in al zijn sectoren waarop hij inzet.

Specialisatie een must?

De opkomst van gespecialiseerde private-equityfondsen is onmiskenbaar en lijkt zich voort te zetten, vooral in de concurrerende marktsegmenten van de upper middle market en largecap, waar het nu essentieel lijkt om een specialist te zijn. Aan de andere kant zijn er in de lagere marktsegmenten, waar minder hevige concurrentie is, nog steeds veel succesvolle generalistische fondsen. Wel is er een trend naar specialisatie.